Sanatçı(!) ve izleyicinin(!) bir “ilişki” içinde bulunacakları ve sonuçta ortak bir üretimin ortaya çıkacağı bir sanat pratiği türü olarak kamusal pratikler modeli formdan ziyade bir “süreç” yaratma arayışı, yeni bir pozisyon alma olasılığıdır. Süreç aynı zamanda “diyalog” demektir. Bu yeni pozisyonda gündelik sorunlar, ilgiler veya dikkat çekilmek istenen meseleler bu projelerinin odak noktasında yer alıp, bir “farkındalık” yaratabilir. Bu farkındalık yaratma işini de büyük, devrim niteliğinde dönüşümler beklentisi olmadan, küçük adımlarla başarmak, bu olasılığı denemek üzere bir ortam ve olanak yaratmak mümkündür.

Zerrin İren Boynudelik